Πριν πολλά χρόνια...

Πριν πολλά χρόνια, αργά το απόγευμα και ήμουν σε μία παραλία της Αττικής. Ο ήλιος ήταν στη δύση του και τα λίγα σύννεφα παρέα με τα βραχάκια στην άκρη του ορίζοντα δημιουργούσαν ένα εξαίσιο ζωγραφικό πίνακα. Τα παιδιά μου πλατσούριζαν ξένοιαστα. Οι γλάροι είχαν αρχίσει να μαζεύονται πάνω στα βράχια κάνοντας εντυπωσιακές προσγειώσεις.

Θαυμάζοντας όλη την εικόνα, αναρωτήθηκα πώς μπορεί κάποιος να πιστεύει πως όλη αυτή η ομορφιά, ο συντονισμός, η τέλεια λειτουργία, μπορεί να είναι τυχαία. Οι άγγελοι είπαν: Όσο φυσική φαίνεται τώρα σε εσένα η παρουσία του Θεϊκού μέσα στη ζωή, τόσο αόρατη είναι αυτή η παρουσία για άλλους...

Έμεινα σιωπηλή και μία δική μου εικόνα ανακλήθηκε στο μυαλό μου. Δέκα χρόνια πριν, εγώ ήμουν ένας απ’ αυτούς τους άλλους! Θυμήθηκα τον εαυτό μου τότε: άθεη, ορθολογίστρια και σκωπτική για την ύπαρξη θεού, πόσο μάλλον αγγέλων ή καθοδήγησης! Στηριζόμουν στην επιστήμη για απαντήσεις ως προς την δημιουργία του κόσμου και σίγουρα δεν πίστευα ότι υπάρχει θεός. Τα παιδιά που πεθαίνουν από πείνα και οι άρρωστοι στα νοσοκομεία ήταν αρκετά για να με πείσουν για την απουσία του. Όπως συνήθιζα τότε να λέω: Εάν υπάρχει θεός, τότε έχει πάει διακοπές και δεν βλέπει τι γίνεται εδώ!

Αυτή η απάντηση μού έδινε μία αίσθηση σιγουριάς και αυτοπεποίθησης. Ένιωθα πως δεν χρειαζόμουν κανενός είδους ψευδαισθήσεις για να ζω. Πίστευα ότι ο θεός και οι άγγελοι ήταν παραμύθια που χρειάζονταν μόνο οι αδύναμοι. Ήμουν επιστήμων, μιλούσα δύο ξένες γλώσσες, και είχα διαβάσει αρκετή λογοτεχνία για να είμαι σκεπτόμενη!

Κοιτάω το σούρουπο και αισθάνομαι τους ψιθύρους και την γλυκιά ενέργεια της αγάπης στην καρδιά μου.... Ακούω το γέλιο αγγέλων και αισθάνομαι το χαμόγελο τους. Με βοήθησαν να ζω με λιγότερο φόβο, να συγχωρήσω, να κατανοήσω, να δεχτώ, να αγαπήσω, να μαλακώσω και να δυναμώσω, να αισθανθώ... Έφεραν στη ζωή μου σοφία και αγάπη, απαντήσεις και τόση βοήθεια... είμαι ευγνώμων…

Η αγάπη μάς βρίσκει όσο μακριά κι αν έχουμε πάει… όσο κι αν έχουμε ξεχάσει και ξεχαστεί. Η αγάπη πάντα μας βρίσκει. Πάντα στην ώρα που είμαστε έτοιμοι. Πάντα στην κατάλληλη στιγμή. Και, όταν η αγάπη μας βρίσκει, τότε εμείς βρίσκουμε τον ίδιο μας τον εαυτό! Δόξα σοι!

Με σκέψεις ευγνωμοσύνης,

Χαριτίνη