Παιδιά του καταγάλανου ουρανού

Είναι φυσικό τώρα που είσαι στη γη να έχεις αμφιβολίες. Ένα πέπλο θολώνει την μνήμη σου και εσύ προσπαθείς να διαπεράσεις τη θολούρα, για να διακρίνεις τις φιγούρες και τη ζωή πέρα από αυτό. Είναι φυσικό τώρα που είσαι στη γη, και προσποιείσαι ότι είσαι απλώς ένας ακόμα άνθρωπος, να μην βλέπεις καθαρά ποιος αληθινά είσαι. Είναι φυσικό τώρα που είσαι στη γη, να κλονίζεται η βεβαιότητά σου στην Αγάπη, στην προέλευση του κόσμου, στον σκοπό του ή στο νόημα των πραγμάτων.

Όλα αυτά είναι φυσικά και είναι παροδικά. Περνούν από τον νου σου φευγαλέα και σκιάζουν για στιγμές την καρδιά σου. Όλα αυτά έρχονται και φεύγουν όπως ο καπνός. Τίποτα δεν μένει μαζί σου για πολύ, παρά μόνον όσο χρειάζεται για να αναρωτηθείς, να αμφισβητήσεις, να απορήσεις.

Να πάρεις την προσοχή σου από το απέραντο καταγάλανο όλων των δυνατοτήτων και δυνάμεων, και να την στρέψεις στο αβέβαιο, στο παροδικό, στο αδύναμο, σε αυτό που το πεπρωμένο του είναι να γίνει ανύπαρκτο μετά από λίγο.

Αυτός είναι ο σκοπός των σύννεφων και των καπνών. Είναι η φύση τους να σκιάζουν παροδικά αυτό που είναι αμετάβλητο, λαμπερό και βέβαιο. Είναι η φύση της αμφιβολίας να σκιάζει τον καταγάλανο ουρανό του άπειρου δυναμικού, είναι η φύση του καπνού να θολώνει την διαυγή ατμόσφαιρα των άπειρων δυνατοτήτων.

Αναγνώρισε την φύση τους και θα φύγουν ακόμα πιο γρήγορα από τον καταγάλανο ουρανό σου.Αναγνώρισε την παροδικότητά τους και θα διατηρήσεις λαμπερό τον ουρανό του νου σου και την διαύγεια της καρδιάς σου.

Μόνο η αναγνώριση της φύσης τους αρκεί για να φύγουν γρηγορότερα, αρκεί για να επιστρέψει ο νους σου πίσω στο απέραντο γαλανό των άπειρων δυνάμεων.

Σήμερα, μην δώσεις την προσοχή σου στο παροδικό. Μην απορροφηθείς από την ένταση ή τα εντυπωσιακά μεγέθη των καπνών. Σήμερα θυμήσου ξανά και ξανά:

«Εγώ είμαι ένας καταγάλανος ουρανός απεριόριστων δυνατοτήτων και άπειρων δυνάμεων. Αυτή είναι η φύση μου. Κάθε αμφιβολία, κάθε αβεβαιότητα είναι -εκ φύσεως- παροδική».

Καλημέρα παιδί του ασκίαστου καταγάλανου ουρανού.