Όταν η ψυχή ταξιδεύει και έρχεται...

Ερχόμαστε στην ζωή και πηγαίνουμε σχολείο. Μαθαίνουμε ιστορία, γεωγραφία, φυσική, μαθηματικά. Μαθαίνουμε να γράφουμε, να προσθέτουμε, ν' αφαιρούμε, να διαιρούμε, να πολλαπλασιάζουμε. Μαθαίνουμε να ζωγραφίζουμε, να χρησιμοποιούμε μαρκαδόρους και ξυλομπογιές. Μαθαίνουμε να γράφουμε τις σκέψεις μας. Μαθαίνουμε να σβήνουμε με γόμες ή με μπλάνκο. Μαθαίνουμε να τεντωνόμαστε, να κάνουμε επικύψεις και διατάσεις. Μαθαίνουμε να μιλάμε με άλλους. Μαθαίνουμε να τσακωνόμαστε. Μαθαίνουμε να υπακούμε. Μαθαίνουμε να ακούμε. Μαθαίνουμε...

Και όμως μέσα σε 12 χρόνια που μαθαίνουμε, δεν μαθαίνουμε τίποτα για εμάς τους ίδιους. Δεν μαθαίνουμε τίποτα για τα πεδία του νου μας. Δεν μαθαίνουμε τίποτα για την ψυχή μας. Δεν μαθαίνουμε τι σημαίνει να είμαστε παρόντες. Δεν μαθαίνουμε πώς φτάσαμε εδώ, γιατί είμαστε εδώ, τι σημαίνει ότι είμαστε εδώ και ποια είναι τα ζητούμενα.

Δεν μαθαίνουμε για την ουσία πίσω από την εγκυμοσύνη ή πίσω από την δυσκολία να συλλάβουμε ένα μωρό. Δεν μαθαίνουμε πώς μπορούμε να διευκολύνουμε την σύλληψη και την ακόλουθη εγκυμοσύνη. Δεν μαθαίνουμε πώς να σταθούμε διαχειριστούμε την εγκυμοσύνη με ψυχικά συνειδητό τρόπο.

Δεν μαθαίνουμε τι σημαίνει μία εγκυμοσύνη από την οπτική της δικής μας εξέλιξης και δεν μαθαίνουμε πώς να διαχειριστούμε δυσκολίες και επιβαρύνσεις της εγκυμονούσας ή του περιβάλλοντός της. Και όμως αυτά είναι που αλλάζουν την ψυχολογική μας φόρτιση.

Αυτά είναι που μας κάνουν να μην νιώθουμε αδύναμοι, θύματα της τυχαιότητας, βάρκες που ταξιδεύουν χωρίς οδηγό μέσα στο πέλαγος της ζωής. Αυτά είναι που μας κάνουν να νιώθουμε παρόντες, ικανοί, ισχυροί, λειτουργικοί στο αρχιπέλαγος. Αυτά είναι που κάνουν την μεγάλη διαφορά του αν θα ζήσουμε σαν ήδη ηττημένοι από δυνάμεις "πάνω από μας" ή αν θα ζήσουμε σαν συνεργάτες με δυνάμεις που είναι μεγαλύτερες από μας.

Δεν είναι περίεργο ότι όσα μαθαίνουμε επί 12 χρόνια, δεν μας βοηθούν για να ζήσουμε και να πορευτούμε στο πέλαγος της ζωής. Αλλά είναι περίεργο που εμείς οι ίδιοι δεν αναρωτιόμαστε ή δεν επιθυμούμε να μάθουμε ή δεν είμαστε αρκετά περίεργοι να γνωρίσουμε ή απλά παραδινόμαστε αμαχητί.

Όλα όσα προηγήθηκαν πριν την γέννηση είναι βαθιά κρυμμένα στην μνήμη μας και αυτό μας αποδυναμώνει γιατί μας καθηλώνει σε μία αντίληψη καθαρά σωματική. Η ενθύμηση και η γνώση των σταδίων κάθε ερχομού αφυπνίζει την μνήμη μας ως ψυχές, μας θυμίζει ότι είμαστε άχρονες παρουσίες μέσα στον χρόνο, και γεφυρώνει το χάσμα της συνειδητότητας ανάμεσα στην πνευματική μας υπόσταση και την υλική μας εμπειρία.

Τα στάδια ερχομού είναι ένα μεγάλο τράβηγμα του πέπλου της λήθης, γιατί τραβούν την κουρτίνα της ανθρώπινης σμίκρυνσης και επιτρέπουν ν’ αντιληφθούμε τον εαυτό μας με όρους ιερότητας, σοφίας, ψυχής και μεγαλείου. Οι καιροί ευτυχώς αλλάζουν.

Η ανθρώπινη νοημοσύνη αναπτύσσεται και διευρύνεται με γοργούς ρυθμούς στην σύγχρονη εποχή. Αν τα θέματα που αφορούν τους ερχομούς των ψυχών σας μιλούν, θα είναι χαρά μου να σας δω και να βαδίσουμε μαζί στο μαγικό χαλί των ερχομών των ψυχών μας.

Με σκέψεις αγάπης,

Χαριτίνη