Ανεξάντλητοι πόροι

Πόσο παράδοξο είναι το φως!

Να είσαι πάμπλουτος και να νομίζεις ότι δεν έχεις!

Να σου περισσεύουν και εσύ να νομίζεις ότι σου λείπουν!

Οι πόροι σου να ανανεώνονται συνέχεια

και εσύ να νομίζεις ότι θα στερέψουν!

Και να σκέφτεσαι και να αντιδράς σαν αυτό να είναι αλήθεια!

Δεν είναι οι φορές που οι άλλοι σου έδωσαν κάτι, οι πόροι σου

-γιατί τότε θα ήταν δικοί τους.

Δεν είναι η αγάπη που κάποιοι σου έδωσαν, τα πλούτη σου

-γιατί τότε θα ήταν δικά τους.

Δεν είναι η φιλία που κάποιοι σου πρόσφεραν, το πλεόνασμά σου

-γιατί τότε θα ήταν δικό τους.

Είναι οι φορές που εσύ αγάπησες, που εσύ έδωσες,

που εσύ νοιάστηκες, που εσύ καλοσύνεψες,

που εσύ συγχώρεσες, που εσύ εμπιστεύτηκες,

οι ανεξάντλητοι πόροι και τα πολύτιμα πλούτη σου

-γι' αυτό και είναι δικά σου.

Αυτή είναι η συνειδητότητα αφθονίας

και έτσι υλοποιείς αφθονία μέσα στον υλικό σου κόσμο.

Άφησε λοιπόν πίσω σου αυτά που σε πλάνευαν

και μείνε μέσα στο φως.

Σήμερα η συνειδητότητα του πλούτου σου

ζωντανεύει και ανασταίνεται.

Σήμερα εσύ είσαι ο κύριος όλων των πόρων,

όλου του πλούτου και όλης της αφθονίας, που αναζητούσες.

Σήμερα είσαι πραγματικά σε αφθονία,

γιατί ο νους σου κοιτά την αλήθεια και το φως!