Η λέξη Διαφωτισμός αρκεί για να φέρει ελπίδα, φως, και ανάταση. Οι μνήμες εκείνης της εποχής μιλούν και συνηχούν στο μεδούλι των κυττάρων μας. Πέρασαν τρεις αιώνες από την εποχή του πρώτου Διαφωτισμού που σηματοδότησε την απαρχή ενός νέου τρόπου σκέψης, την εισαγωγή νέων αντιλήψεων και δεδομένων στην ανθρώπινη δράση και διάνοια*. Το τότε κίνημα του Διαφωτισμού έφερε "φως" μέσα στην ανθρώπινη συνείδηση και ο κόσμος δεν ήταν πια ποτέ ίδιος αφού τα ανθρώπινα δικαιώματα ήρθαν στο προσκήνιο και ο κεντρικός άξονας λειτουργίας των κοινωνιών άρχισε να μεταλλάσεται. Η σημερινή ιστορική εποχή έχει πολλά κοινά στοιχεία με την τότε. Βρισκόμαστε στο κρίσιμο διάστημα όπου νέες ιδέες προσπαθούν να "ξεφυτρώσουν" στο συνειδητό της ανθρωπότητας, δηλαδή να ακουστούν και να επικρατήσουν στο τρέχον σκεπτικό. Η δυνατότητα για έναν νέο διαφωτισμό χτυπά τις πόρτες του κυρίαρχουν διχαστικού σκεπτικού και προκαλεί τριγμούς σε όλη την ανθρωπότητα.

Αυτός ο Νέος Διαφωτισμός δεν είναι δεδομένος. Θα έρθει αν εμείς το επιλέξουμε. Κυοφορείται και προετοιμάζεται εδώ και σχεδόν τρεις δεκαετίες. Κομίζει ένα νέο σκεπτικό ζωής, νέες αξίες και υψηλότερη επίγνωση της αλήθειας. Οι δεκαετίες 2020 - 2050 είναι καθοριστικές επειδή είναι οι δεκαετίες των αποφάσεων και των θέσεων. Κάθε απόφαση μετρά, κάθε άνθρωπος μετρά. Η μεγάλη διεύρυνση της ανθρώπινης διάνοιας που φέρνει ο Νέος Διαφωτισμός αφορά:

Πρώτον την αναγνώριση της αλήθειας ότι όλοι οι άνθρωποι είμαστε μεταξύ μας συνδεδεμένοι ως διάνοια και συνειδητότητα, ότι αποτελούμε μέρη του μεγάλου οργανισμού της ανθρωπότητας και της γης. Ποιός θα το φανταζόταν αυτό μισό αιώνα πριν; To είχε φανταστεί πολύ ξεκάθαρα ο Πλάτων όταν μιλούσε για την ψυχή του κόσμου (anima mundi)** και ήρθε η ώρα μετά από 2.500 χρόνια να δικαιωθεί!

Δεύτερον, την εφαρμογή αυτής της αλήθειας ως κριτήριο για τις ατομικές αποφάσεις και δράσεις. Η εφαρμογή της Πρώτης αλήθειας σηματοδοτεί την ιστορική "στιγμή" όπου ο άνθρωπος αποφασίζει και σκέφτεται ως μέρος συνόλου και όχι ως αποκομμένη μονάδα. Αυτή η μετατόπιση άξονα σκεπτικού συνιστά μία Γέφυρα Μετάβασης από το εγωκεντρικό, προσωπικό σκεπτικό στο ολιστικό/συνεκτικό/ενοποιημένο σκεπτικό. Aπό τον εαυτό στον Εαυτό! Εδώ είναι που ο John Lennon μας χαμογελά από εκεί που είναι, γιατί μας τα είχε πει όταν μας τραγούδαγε "Imagine"...

Τρίτον, η ανάδυση της γνώσης ότι κάθε πρόβλημα έχει την ρίζα του στο ανθρώπινο σκεπτικό, και ότι αυτά που συμβαίνουν γύρω μας έχουν εσωτερικές αιτίες. Αυτή η γνώση δίνει πίσω στον άνθρωπο την μόνη πραγματική δύναμη που φέρει: την δημιουργική δύναμη της διάνοιάς του. Αυτό με την σειρά του αλλάζει τις αποφάσεις μας επειδή πλέον ξέρουμε ότι η δύναμη βρίσκεται μέσα στον εαυτό και όχι κάπου εκεί έξω. Πόσο ακόμα μπορούμε να το παίζουμε αδύναμοι;

Τέταρτον, την αναγνώριση ότι ο χρόνος υπηρετεί την ανάγκη εξέλιξης της συνείδησης και γι' αυτό μόλις αλλάξουμε την σκέψη μας προς το πνευματικά υγιές, ακαριαία νιώθουμε καλύτερα. Άρα δεν χρειάζεται να περάσουν χρόνια για να νιώσουμε -τουλάχιστον ατομικά- καλύτερα. Αυτό ενδυναμώνει και ενθαρρύνει τον άνθρωπο να επιλέξει τώρα να μην σκεφτεί με το ανθρώπινο σκεπτικό, αλλά να υιοθετήσει ένα πνευματικό τρόπο σκέψης που στηρίζεται στην αλήθεια της ενέργειας και της συνείδησης.

Πέμπτον, την αναγνώριση ότι καμία θρησκεία, καμία παράδοση, καμία πνευματική ατραπός, δεν κατέχει την Αλήθεια κατ' αποκλειστικότητα - άβολο, αλλά αληθές. Όλες φέρουν μέρη της Αλήθειας και όλες μαζί συνθέτουν όψεις της συνείδησης. Το ζητούμενο γίνεται η σύνθεση των δεδομένων και πληροφοριών για μία ολιστική αντίληψη και διευρυμένη συνείδηση. Η αντίληψη ενός Θεού-Μπαμπά με εκλεκτά παιδιά, έθνη, κράτη, σβήνει από την ανθρώπινη συνειδητότητα - πολλοί θα στενοχωρηθούν ανακαλύπτοντας ότι δεν ήταν εκλεκτοί, αλλά πώς γίνεται κάποιος αλήθεια να το πιστεύει; Η έννοια του θεϊκού αλλάζει εκ θεμελίων και γίνεται ένα ολικό αδιαίρετο Πεδίο, ή το Όλον και τα θρησκευτικά και πνευματικά παιχνίδια εξουσίας, φοβίας, και δύναμης μέσω του διχασμού σβήνουν.

Έκτον, την αναγνώριση ότι ο άνθρωπος είναι ένα βιολογικό και πνευματικό ον, που μέσω της συνειδητότητας συνενώνει τον χρόνο και το άχρονο, το περιορισμένο και το άπειρο. Βαδίζει στον χρόνο, απλώνει στον χώρο, αλλά δεν ανήκει ούτε στον ένα ούτε στον άλλο. Γι' αυτό έχει την δύναμη να συνενώσει τα άυλα με τα υλικά, ή ν' αλλάξει τα υλικά μέσω του άυλου.

Έβδομον, η αναγνώριση ότι δεν είμαστε ο μόνος πολιτισμός του σύμπαντος, η οποία θα ταρακουνήσει τα ασφαλή χωρικά ύδατα πολλών ανθρώπων επί γης. Μετά από αιώνες σκοταδισμού, η γαλαξιακή κοινότητα θα κάνει την εμφάνισή της ακριβώς την ώρα που θα είμαστε έτοιμοι. Και θα είμαστε έτοιμοι την στιγμή που θα πάρουμε θέση για όλα τα παραπάνω. Αυτό παρασκευάζεται πίσω από τις κουρτίνες του συνειδητού νου και γι' αυτό κανείς βαθύτερα - στο ψυχικό πεδίο - δεν είναι αλήθεια ήσυχος... Πόσο σημαντικός είναι λοιπόν ένας άνθρωπος αυτές τις δεκαετίες που ο Νέος Διαφωτισμός διακυβεύεται; Απροσμέτρητρα και πέρα απ' οτιδήποτε κάθε ένας από μας μπορεί να διανοηθεί. Κάθε άνθρωπος που ζει στην εποχή της Ιστορικής Μετάβασης βρίσκεται εδώ από πόθο και πάθος, και με σκοπό να διασχίσει την Γέφυρα. Ν' αφήσει πίσω του τα βασίλεια της σκιάς και το παιχνίδια σκιών και να πορευτεί προς τον φως του. Κάθε του βήμα, είναι βήμα και για την ανθρωπότητα. Κάθε του επιλογή, είναι επιλογή και για την ανθρωπότητα. Αυτή η ενσυναίσθηση και αυτό το ύψος επίγνωσης είναι που πυροδοτεί τις δυνατότητες. Αυτή είναι η μεγαλύτερη συμφωνία ψυχών που έχουμε κάνει ως άτομα και ως μέρη της ανθρωπότητας. Αυτό ετοιμάζαμε τις προηγούμενες δεκαετίες. Σ' αυτό προσμέναμε, και αυτό σιγοψιθυρίζουν οι ψυχικές χορδές της ανθρωπότητας. Ποιες κατευθυντήριες σκέψεις βοηθούν και ποιές σκέψεις συντονίζουν το άτομο με απλό και λειτουργικό τρόπο με το πεδίο του Νέου Διαφωτισμού; Οι σκέψεις που ακολουθούν ήρθαν στο νου μου σαν βοήθεια υπενθύμισης και συντονισμού. "Σήμερα ας θυμάμαι συνειδητά ότι: Κάθε πληγή, πληγώνει το σύνολο. Κάθε θεραπεία, θεραπεύει το σύνολο. Κάθε τραύμα, τραυματίζει το σύνολο. Κάθε επούλωση, επουλώνει το σύνολο. Κάθε φόβος βαραίνει το σύνολο. Κάθε απελευθέρωση, απελευθερώνει το σύνολο. Κάθε εκβιασμός εκβιάζει το σύνολο. Κάθε αποδέσμευση, αποδεσμεύει το σύνολο. Κάθε αδιέξοδο πιέζει το σύνολο. Κάθε λύση, ενδυναμώνει το σύνολο. Κάθε θλίψη βυθίζει το σύνολο. Κάθε χαρά, φέρνει ανάταση στο σύνολο. Κάθε πόνος, πονά το σύνολο. Κάθε ευσπλαχνία, φέρνει αγάπη στο σύνολο. Κάθε αλήθεια θεραπεύει. Κάθε σκιά / ψέμα αποδυναμώνει. Σήμερα ας σκεφτώ και ας δράσω ως άτομο και ως μέρος του συνόλου που αποτελώ. Σήμερα ας αξιωθώ να τιμήσω την αξιοπρέπεια της ψυχής μου. Σήμερα ας είμαι συνειδητή/ός αρωγός και σύμμαχος της αλήθειας". Με σκέψεις αγάπης, Χαριτίνη * Τέλη 17ου με αρχές 18ου αιώνα. Οι διαφωτιστές πρέσβευαν τον ορθολογισμό και την πίστη στην πρόοδο, αξιώνοντας αλλαγές σε όλες τις πτυχές της ανθρώπινης δραστηριότητας, στους πολιτικοκοινωνικούς θεσμούς, την οικονομία, την εκπαίδευση και τη θρησκεία. Τάχθηκαν υπέρ της ατομικής ελευθερίας, των ατομικών δικαιωμάτων και εναντίον της τυραννικής διακυβέρνησης και της καταπίεσης που ασκούσε η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία. (wikipedia) ** Επομένως μπορούμε να πούμε ότι: αυτός ο κόσμος είναι πράγματι ένα ζωντανό όν προικισμένο με ψυχή και διάνοια... μία ορατή ζωντανή ύπαρξη που εμπεριέχει όλα τα ζωντανά πλάσματα, τα οποία λόγω της φύσης τους είναι όλα συνδεδεμένα. (Πλάτων Τιμαίος)