"Μέχρι τώρα η υποδοχή της ψυχής γινόταν χωρίς επίγνωση, χωρίς συνειδητή συμμετοχή σ’ αυτό. Ο σύγχρονος όμως τρόπος είναι πολύ διαφορετικός. Ο πρώτος συγγενής που θα πιάσει στα χέρια του το μωρό, μπορεί να καλωσορίσει την ψυχή που ήρθε. Μπορεί να την καλοδεχτεί και να της πει λίγα αλλά σημαντικά λόγια.

Ας πούμε ότι γεννά η αδελφή μου και είμαι παρούσα την ώρα του τοκετού. Φυσικά ο γιατρός θα βγάλει το μωρό, αλλά μπορώ να ζητήσω να το πάρω πρώτη στην αγκαλιά μου. Για να είμαι παρούσα, σημαίνει ότι έχω κάποιο ρόλο να παίξω.

Μπορώ να πάρω αγκαλιά το μωρό και να του πω:

“Ψυχούλα μου σε καλοδέχομαι σ’ αυτόν τον κόσμο. Καλώς ήλθες. Είσαι μια λαμπερή φωτεινή ψυχή. Χαιρόμαστε πολύ που μας έκανες την τιμή να έρθεις στην οικογένειά μας. Κι εγώ και όλη η οικογένεια σε καλωσορίζουμε. Έχεις όλη την αγάπη όλων μας. Θα σε φροντίσουμε, θα είσαι ασφαλής μαζί μας και θα κάνουμε το καλύτερο για σένα όσο ζεις εδώ. ”

Μετά μπορώ να το δώσω στην μαία ζητώντας της ευγενικά να πιάσει το μωρό με προσοχή και τρυφερότητα, έτσι ώστε το μωρό ν’ ακούσει τα λόγια μου, να νιώσει την ενέργειά τους. Έτσι το μωρό παραλαμβάνει το «νοιάζομαι για σένα» και αυτό είναι που θέλουμε. Θέλουμε το μωρό να νιώσει ότι νοιαζόμαστε και είναι ασφαλές.

Καθώς η συνειδητότητα φωτίζεται περισσότερο, περισσότερη χάρη και αγάπη μπορεί να χωρέσει στις παλαιότερες ασυνείδητες διαδικασίες τοκετού, και αυτό είναι μεγάλο δώρο και ευλογία όχι μόνο για τις ψυχές που έρχονται, αλλά και γι' αυτές που είναι ήδη εδώ!"

Απόσπασμα από σεμινάριο ερχομού ψυχών , Νοέμβριος 2012

Με σκέψεις αγάπης,

Χαριτίνη